Η έννοια της συμπερίληψης στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και η διαρκής ερευνητική δράση που πραγματοποιείται τα τελευταία έτη σε σχέση με αυτή, έχει αναδειχθεί σε ένα ζωτικής σημασίας πλαίσιο για την προαγωγή των ίσων ευκαιριών και τη διασφάλιση της ουσιαστικής συμμετοχής των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΑΕ) τόσο στο γενικό σχολείο όσο και στις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης (ΣΜΕΑΕ). Η επίτευξη μίας συμμετοχικότητας και εμπλοκής στο έργο της εκπαίδευσης, ωστόσο, απαιτεί μία κριτική εξέταση των πολιτικών και των πρακτικών που διαμορφώνουν το εκπαιδευτικό τοπίο τόσο από τους κρατικούς φορείς όσο και από τους επαγγελματίες που μετέχουν σεε αυτό.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εμπλοκή του/της επαγγελματία σε εποπτικές συναντήσεις παρουσιάζει έναν μοναδικό φακό μέσα από τον οποίο μπορεί να διερευνηθούν διαφορετικές οπτικές και λύσεις στην καθημερινότητα τόσο της σχολικής τάξης όσο και των ατομικών συνεδριών από θεραπευτές. Στις ατομικές εποπτικές συναντήσεις μπορεί να συζητηθούν:

• Ανάπτυξη Δεξιοτήτων για τη διαχείριση των αναγκών και των συμπεριφορών των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
• Οργάνωση του χώρου θεραπείας/εκπαίδευσης σε σχέση με τις αισθητηριακές ανάγκες του εκάστοτε ατόμου και της ομάδας (διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα κοκ)
• Διερεύνηση ατομικών αναγκών και κατανόηση της συμπεριφοράς όχι ως πρόβλημα αλλά ως λύση
• Προκλητικές συμπεριφορές και αυτοτραυματισμοί
• Εμβάθυνση στην αισθητηριακή λειτουργία και ανάπτυξη του ατόμου
• Ζητήματα επικοινωνίας με οικογένεια
• Επικοινωνία με άλλους επαγγελματίες σε κέντρα ειδικών θεραπειών ή στο σχολείο
• Παροχή βιβλιογραφικού υλικού

Μέσα από το φακό των πολλαπλών αφηγήσεων και της διερεύνησης των συμπεριφορών του κάθε παιδιού/νέου, μπορεί να αναγνωριστεί η μετασχηματιστική δύναμη της εποπτείας, εστιάζοντας στο ότι οι παρεμβάσεις έχουν την ικανότητα να δημιουργούν περιβάλλοντα χωρίς αποκλεισμούς, να προάγουν τη συμπερίληψη και να παρέχουν εναλλακτικά έργα για τα άτομα που φαίνεται να δημιουργούν ‘πρόβλημα’.